Passender kan niet: stijgen op O.L.H. Hemelvaart in een Gouden Lift van 0-3

K.E. St-Anna Bottelare 1 A

0 - 3

FC Gavere-Asper

50'

Louis Verleye (solo)

61'

Niels Rutten (schot)

67'

Hannes Haesebeyt

Jules Cremers

72'

Dieter De Mulder (intikker)

74'

78'

87'

89'

Competitie

Eindronde 3P Ovl Stijgen

Datum

18 mei 2023 15:00

Scheidsrechter

Meus Steven - Nog aan te duiden - Nog aan te duiden

Accommodatie

Cmp: Gem. Stadion Bottelare

Verschillende klokken uit beide kampen luidden gelijk: stijgen is fijn, blijven is ook oké. Maar KFC heeft het niet gestolen. Met een dikke match plaatsten ze de puntjes op de i: voetballend waren ze dit seizoen zeker bij de beste, zoniet top, maar enige ongepaste over-gerustheid kostte de ploeg dure punten tegen de staartploegen. Op de toppers was KFC meestal scherp en paraat. Ten bewijze deze 3 op 3 tegen ESA Bottelare. Er mochten ook al eens vaste waarden ontbreken, zoals vandaag: ze werden opgevangen. Deze twee opeenvolgende zeges in een eindronde bezorgen de blau-grana’s een verdiend ticket naar tweede, al was er geen promotiestress.

Vaste sterkhouders Bouchalaa, Van Schoorisse, De Ridder, De Weerdt, Lefevere ontbraken om diverse redenen (van gaan coronaskiën tot onrijpe aardbeienpluk), maar de terugkerende Karim Mouissat en Louis Verleye, het jonge middenduo Emile Veeckman en Niels Rutten en het tactisch geschuif met Jari Godefroidt als onberispelijke libero, zetten stuk voor stuk een denderende partij neer. Kwatongen beweren dat alleen opstijgwillenden geselecteerd waren ;-). Het eerste halfuur ging het gelijk op, met nauwelijks een doelkans voor beide ploegen die zeer lang aftastten. In judo waren ze al lang bestraft voor tam spel. De Mulder besloot een kans op de doelman en een zwierig acterende Ken Casieris raakte verstrikt tussen vier rood-gele verdedigers. Bottelare versierde ook een kans uit een geharrewar waarbij een superattente Godefroidt de bal atletisch van de lijn dook en voorts ook nog een bionische arm van Van Den Berge nodig bleek. Een ver schot, niet een verschot, (’t was wel verschieten) van Hannes Haesebeyt schrok ons op: het was een zeldzame poging op doel. Rust, saaie 0-0. De paniek voor verlengingen en strafschoppen zat erin bij de supporters.B lazing on a sunny afternoon, voor wie dat nog kent!

Enfin, daar dacht verloren zoon Louis Verleye even anders over begin 2^de helft. Vanop zijn rechtsachter infiltreerde hij slalomgewijs de rood-gele defensie en schoot als een koele kikker de 0-1 op het bord (50’). Het was de perfecte ontmaagding van de match. Het regende nu kansen. De alomtegenwoordige orkestmeester Karim Mouissat rolde de rechterflank op en legde een panklare achteruit naar Dieter De Mulder (52’), maar die knalde tegen de dwarsligger. 0-2 zou de boeken dichtgedaan hebben, maar nu moest KFC op zijn hoede blijven tegen een nog heftig tegenspartelend ESA. De ingekomen Secelle liep er met power iedereen af en zijn pegel spatte uiteen op de paal (56’), maar KFC besefte het gevaar en reageerde. Het leverde volgende kansen op: fijn samenspel tussen Haesebeyt en de immer dreigende Casieris, maar afwerking afgeblokt; de opgerukte Jari Godefroidt en Hannes Haesebeyt boden vervolgens Niels Rutten een open kans op rechts en die nam hij dankbaar aan: zijn keurige grondscheerder verdween in de verste lage hoek (0-2, 62’). Boeken toe? Neen, Bottelare repliceerde met een identieke fase, waarbij Delano Lenaert echter voorlangs besloot. (66’). Jules Cremers verving Hannes Haesebeyt (68’). Jules lanceerde quasi meteen broer Louis, zijn mooie voorzet van links werd maar net door Emile Veeckman gemist. Louis Cremers houdt van rendement in zijn runs. De volgende was een parel van opzet en doorgesproken timing: Karim Mouissat stak Louis Cremers fijntjes door op links, Louis liep, keek en hoorde Dieter De Mulder ‘ja’ roepen, en het was ‘ja’, Dieter devieerde listig zijn 32^ste in doel, (0-3, 72’), waarmee hij zijn Machelse concurrent Den Tyn definitief naar de tweede plaats stuurt in de topschuttersstand van 3^de B annex eindronde. Applausvervanging voor De Mulder door Lucas Dhondt, naamgenoot van de Asperse cineast (Girl; Close), maar wel met dt. De Bottelaarse kopkes hingen en trainer De Smet trok verder zijn blik eigen G-A-kweek open: Goran Verhoosele debuteerde en doelman Michael Gemeanu huppelde ook de kunstwei in met applaus Karim Mouissat vervangend. De jongeren integreerden zich naadloos. Het was een fijne voetbalnamiddag. In het gezelschap van de Heer steeg KFC alsnog een verdieping hoger, onverwacht , maar niet onverdiend. Niet gewapend voor 2^de? Zo klinkt het, maar dat zien we nog. Er is voldoende routine en ervaring met Bouchalaa, Mouissat, De Ridder, De Weerdt, Moerman, Godefroidt, Van Den Berge, Veeckman, de Cremers brothers, Ken Casieris, Hannes Haesebeyt , Van Schoorisse, Lefevere, Ramon Jossa ... en e.a. - sorry aan de vergeten vaste waarden – maar vooral, Will Tura, zal nog een keer optreden voor KFC met zijn superhit “Hoop doet leven” opgedragen aan jonge garde die eraan komt en vandaag mooi meedraaide. Wissels op de toekomst!

DIKKE PROFICIAT aan trainer, bestuur, medewerkers, supporters en vooral de spelers voor een prachtig seizoen en een verdiende promotie op de valreep. Dat we het nog mogen meemaken en hoe dat ging laten we alsnog op u los in een sfeerstukje van persoonlijke beleving.

’t Kan verkeren: hoe een stramme dag veranderen kan

In een midweek smsje nodigt spitsbroeder van Racing Gavere, André Van Baeveghem, nu in Zingem woonachtig, mij om de 14 dagen uit: ik ben er om 14.15 u. Rij je mee? Ik wacht altijd wat strategisch alvorens ja terug te sturen, want de lokale familiale situatie primeert toch: zie dat Koning Filip op bezoek komt, dat het moederdag met 3 moeders is of een kleinkind onverhoeds voor de beker van Oost-Vaanderen speelt ... dat zijn valabele excuses om niet met KFC te reizen, maar in elk ander geval, trek ik de blauw-rood-gele sjaal van de kapstok en wip in de bolide van André. Onderweg pikken we onze derde koning op: Carlo Velghe. Met ons drie vormen we CLUB 3038, mensen die minstens 60 jaar (diamant!) naar het Gavers voetbal gaan of die mits een fijn testje aan het tafeltje links van de kantinetoog in Semmerzake ook lid extra muros van Club 3038 kunnen worden ... maar dat terzijde.

Het is Onze-Lieve-Heer Hemelvaart en wij brengen een zwaar offer. Gisteren word ik als ervaren wegkapitein uitgenodigd om met kleinzonen Jeff (12) en Lou (10) hun eerste fietstocht naar zee (Oostende) mee te begeleiden. AI!, geen artificiële intelligentie, maar mijn opa-gevoel groeit door alles heen. André, ik ga niet mee! Maar... : gisteren was het ook oudertornooi op KVV Sint-Denijs waar ze spelen en voor mij komen supporteren en het nu eens hartverwarmend omgekeerd kan, want normaal ben ik trouw op post om voor hun te supporteren. Ik heb de hele voorbije week rondjes gelopen op de Finse piste én betaald om nog te mogen meedoen zoals dr Dierickx dat deed bij Racing vroeger. Ik werd opnieuw rechtsachter, nu bij de U13A. Intens stretchen en hop het kunstgras op. Euforie als ik al na 1 minuut à la Niels Rutten een van rechts gekruist in de hoek scoor. Ik ga er nog wilder in dan ooit. Het kan niet meer op als ik snoeihard, nou ja, een afvaller inknal, uitgerekend tegen Fouad, een maat van Bouch en Karim. Mijn transferwaarde steeg met de minuut, maar mijn uithouding daalde, stramheid stremde de ledematen, de knoken schuurden en piepten, ik kreeg een knal op neus en bril en finaal liep een soortement Jan Koller (1,99m) mijn 1,64 m onderuit met zo’n ruwe ribbenstoot in mijn adamsborst dat er zeker geen eva meer kan uit geschapen worden de eerste weken. U voelt het komen, lezer, als u nog mee bent, fietsen naar Oostende in zo’n gehavende en gedeukte toestand, werd medisch onmogelijk hoe flandrien ik ook ben en hoe de zon ook straalde. De ochtendconversatie beperkte zich tot oei, au, en ssst, mij niet doen lachen!

André? Ik ga weer mee! Mijn geweten was zuiver: ik zou meegefietst hebben, maar van een opa in de spoed wordt niemand beter. Om 14.14 u rijdt André op, Carlo staat aan de Vossestraat. Ze dragen zorg voor mij, want al meteen strompel ik tegen een opstaand afvoerdrempeltje van het Bottelaarse kantineterras. De mensen zijn super vriendelijk, maar ik moet pijnlijk teruggrijnzen, naar Martine De Moor, schoonzus van de sympathieke Bottelaretrainer Ronny Vaerewyck, naar meneer De Paepe, vader van Bottelarespits Florian (ex-Gaverling, topper!), naar Pascal van de BNP in Gavere, naar Etienne Steurbaut, Melse topschutter van RC Gavere in 1975 enz. enz. Het kost me moeite. Intussen heeft musketier vier, Patrick De Poortere, aspirant 3038’er, zich bij ons gevoegd. Hij is de man die ons met beide voeten op de grond houdt indien we ten hemel willen varen. De eerste helft noteer ik amper twee halve kansjes en stel me de vraag: wat komt ik hier doen? Ik was Jeff en Lou beter gevolgd als bezemwagen, want ik lees op whatsapp dat ze zich vergist hebben en langs het kanaal verkeerd afgeslagen zijn en in Deinze staan en ze moeten nog naar Oostende. Dat wordt dik meer dan 100 km! Moet ik jullie komen ophalen? Dat vraag ik maar uit beleefdheid en gelukkig zeggen ze neen, ‘we zullen je bewijzen dat we Flandriens zijn!’ Ik moet toeleggen want Louis Verleye legt intussen een beauty in het mandje. KFC op snee! En die gast gaat weg! Ja, misschien zit er een bijsluiter bij, maar bij wie niet! Je moet de bijsluiter van elke mens lezen, toch? Even later: enig mooi hoe Karim hem achteruitlegt – nog eentje die ze niet moeten hebben bij KFC – en boem, Mulder tegen de lat die altijd dwars ligt. Het wordt nog leuk deze namiddag. Nog mooier: de jonge Rutten, zoon van zijn vader, die ooit het diep gezakte Racing ophaalde uit het moeras, schuift de 0-2 binnen. Amai, wat is dat? Ik heb plots last van een opgeblazen gevoel. Was is dat? Weet ge dat niet, zegt André, als ge opgeblazen zijt, is het teken dat ge omhoog gaat gaan! En inderdaad, als Dieter het orgelpunt zet, beginnen we te zweven. Waarachtig, we stijgen op. Hou ons nu nog tegen! Auw, roept Patrick De Poortere, en hij duwt op de knop van 2^de. ’t Is hier dat we eruit moeten, niet in eerste provinciale. Nog niet. Ach, zweven mag vandaag, ons Here deed het ook! En zo kunnen de zaken verkeren, zoals Breeroo al zei: wat een opoffering en kwelling en een vervelende namiddag leek te worden, werd een prachtige hoogdag. Plots ben ik niet meer stijf en stram. Dank u wel, KFC, het spaart me minstens een beurt van de kiné!